dinsdag 28 december 2010

Mario's column in SP!TS: Bezinning, huilers, strijkers en blindgangers

Amsterdam, 28 december

Hieronder de tekst van Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt.
                            











28 december 2010
Bezinning, huilers, strijkers en blindgangers
Gelukkig, de kerstdagen zijn op een gezellige manier overleefd. De meeste Nederlanders lukt dat ook zonder voetbal. En voor wie zich verveelt, zich alleen voelt en mensen om zich heen wil hebben is er op de A1, A12 ,A13 en A27 altijd wel een plekje waar je bij een kerst- of IKEAfile kunt aansluiten. 
Het voetbalpubliek lijkt aan het eind van dit kalenderjaar, inclusief die slopende WK-zomer, ook wat voetbalmoe. 
Afgelopen week trokken interessante bekerduels als Ajax-AZ en Roda JC- PSV nog geen halfvolle stadions en werden ze in een sfeerloze ambiance afgewerkt. 
Weggestopt rond het middernachtelijk uur probeerde de competitieleider als een afgestudeerde sprookjesverteller nog iets van de loting en het bekertoernooi te maken. 
Hij orakelde zelfs dat het vaderlandse voetbalpubliek blij moet zijn dat minimaal één amateurclub tot de laatste acht doordringt. 
Zelden zal het ooit prestigieuze bekertoernooi, dat voor de winnaar een lucratief Europees ticket oplevert, zo als een folkloristisch bijnummer zijn neergezet.
Of is de voetbalmoeheid bij het publiek in de laatste weken wellicht veroorzaakt door de inconsequente procedures bij afgelastingen of door die negatieve berichtgeving over de financiële positie van het betaald voetbal. 
Tot gisteren, toen een wakkere De Telegraaf-columnist de ruim 71 miljoen verlies in zijn krant tot realistische proporties terugbracht, werd het publiek doodgegooid met negatieve cijfers. 
Die op statistieken geconstrueerde treurnis die onder druk van de zogenaamd naar transparantie strevende KNVB naar buiten wordt gebracht. 
Onbegrijpelijk toch, want  kun je nog meer bijdragen aan een negatief imago van de bedrijfstak ? 
Mogelijk voor Zeist aanleiding tot bezinning? 
Noodzakelijk omdat de KNVB maar blijft werken met dat zinloze, ontoereikende licentiesysteem, dat overduidelijk geen enkele garantie biedt gigantische tekorten te vermijden. 
En omdat de bondsdirectie in de huidige structuur slechts met het vingertje richting clubs kan wijzen en geen enkele verantwoordelijkheid neemt. 
Logisch dat recentelijk Excelsior, FC Utrecht, Vitesse, FC Groningen en AZ richting Zeist terugbeten. 
Als straks de grote clubs zich nog gaan roeren gaat het echte vuurwerk beginnen. 
Juist daar moet iedereen in deze tijd voor oppassen!

dinsdag 21 december 2010

Mario's column in SP!TS: Bert en Flappie





Amsterdam, 21 december
Hieronder treft u Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt.

 




















Bert en Flappie


Tijden veranderen. Eerste kerstdag gaan we Thais gourmetten.
Gemarineerde hazenpeper, volgepropte kalkoen, gestoofde varkensrollade, gegrilde rosbief en Flappies’ achterbouten lijken thuis voorgoed van onze menukaarten verdwenen. 
Niet heel erg. Omdat ik door die keuze voor exotische gerechten weer een extra reden had om Kerstklaverjasdrives -waar traditioneel de hoofdprijzen uit wild en gevogelte bestaan- zoals de laatste jaren gebruikelijk te mijden. 
Met het mes op tafel spelen vind ik vanzelfsprekend, verslavend zelfs. 
En ook al kan ik moeilijk verliezen, ik wil niet anders. 
Mede door dat fanatisme klaverjaste ik jaren achtereen op diverse plekken mee. Klaverjassen, dat ogenschijnlijk simpele en vriendelijke oer-Nederlandse kaartspelletje. 
Maar wel zo’n beetje het meest vuile, bedorven en te manipuleren gezelschapspel dat ons land kent. 
Een spel waarbij misleidende trucs als seinen, kraken, duiken, onder-en overtroeven, extra roem bijschrijven, kaarten afnemen en opzettelijk verzaken als vanzelfsprekend worden geaccepteerd. 
Maar op die quasi sportieve Kerstbijeenkomsten ben ik definitief afgeknapt.
Sinds tegenstanders regelmatig een hartaanval simuleerden om aan te geven dat harten als troef gespeeld moest worden. 
Ik scheenbeschermers moest dragen omdat de tegenpartij onder tafel al trappend aangaf dat schoppen de voorkeur genoot. 
En omdat opponenten opzichtig naar buiten zaten te staren om elkaar duidelijk te maken dat zij een rits ruiten in handen hadden. 
Toen ik afgelopen week bondscoach Bert van Marwijk op het Nationale Sportgala, dat op televisie nog steeds in slow motion blijft overkomen, als genomineerde voor de Sportcoach van het Jaar-prijs zag zitten moest ik aan zijn cv denken. 
Daar prijkt sinds 1975 een al bijna vergeten eretitel op. 
Van Marwijk werd toen Wereldkampioen Klaverjassen. 
Ik ben er van overtuigd dat hij in zijn carrière naast zijn voetbaltactische, communicatieve en coachvaardigheden veel baat heeft gehad van de ervaringen die hij aan de diverse  kaarttafels opdeed. 
Daar waar je tegenstanders systematisch uitschakelen als prioriteit geldt en er alles aan wordt gedaan om te winnen. 
Essentiële topsporteigenschappen die Van Marwijk bezit en hem terecht de prijs van Sportcoach van het Jaar opleverden. 
Hij zal het kerstkonijn deze week ongetwijfeld bij zijn kaartclub hebben opgehaald. 

dinsdag 14 december 2010

Mario's column in SP!TS: Retour afzender

Hieronder de tekst van Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt.


Retour afzender
Vorige week was daar zowaar een levensteken van de Centrale Spelers Raad. Het ingedommelde orgaan was door de eigen achterban wakker geschud tijdens een vergadering waarin, langdurig en buiten de agenda om, de kwaliteit van de Nederlandse arbitrage besproken werd. De profvoetballers lieten weten het helemaal met de scheidsrechters te hebben gehad.                                             
Onze spelers vinden het huidige arbitrale kwaliteitsniveau zorgwekkend. De inconsequente manier waarop het scheidsrechtersgilde de spelregels hanteert, het omvangrijke aantal geseponeerde rode kaarten en de grote groep onervaren scheidsrechters die wekelijks in de Jupiler League wordt ingezet en niet bijdraagt tot het verhogen van het wedstrijdpeil, baren de spelers terecht zorgen.                                                                            
De CSR zette de kritiek op papier en tussen de poststakingen door viel zijn brief toch nog keurig op de mat bij KNVB-directeur Van Oostveen. Die vond de kritiek blijkbaar niet urgent genoeg en schoof de discussie, mogelijk om tijd te winnen, een paar weken vooruit. Tijd die nodig is om in een antwoord, voorzien van een onvermijdelijk bedrijfskundig Harvard-conceptje en gemanipuleerde statistieken, duidelijk te maken dat het met de vaderlandse arbitrage zo slecht nog niet is gesteld. En om aan te tonen dat Zeist geen opleidingsinstituut en distributiecentrum van brave, volgzame fluitende eenheidsworsten is geworden. Zeist waar volgens de directeur elke maandag de scheidsrechters bij elkaar komen. Terwijl ook hij toch weet dat een groep ervaren en toonaangevende scheidsrechters daar slechts zes keer per jaar het gezicht laat zien. En die dooddoener dat spelers meer fouten dan scheidsrechters maken zal vanzelfsprekend weer als repliek worden gebruikt.                                                                                                  Een appels-met-peren vergelijking omdat scheidsrechters nu eenmaal worden betaald om géén fouten te maken.                                                 
Mag voor de amateurscheidsrechters, die voor € 24 per wedstrijd in de Jupiler League opdraven en daarmee de totale arbitragekosten beperkt houden, de lat ook hoger worden gelegd? Daar waar clubs- sinds het invoeren van die absurde degradatieregeling in hun overlevingsstrijd juist recht hebben op onberispelijke arbitrage. Hoe typerend voor Zeist is het dat iemand die de afgelopen tien jaar voor de arbitrage verantwoordelijk was juist nu zelf die alarmerende klachtbrief moet beantwoorden.




woensdag 8 december 2010

Mario in Rome

Rome, Van 3 t/m 6 december bezocht Mario Rome. 
Een lang weekend met familiaire gezelligheid, culinaire hoogstandjes, cultuur en voetbal.
































Mario's column in SP!TS: The color of money

Amsterdam, 8 december

Hieronder Mario's column 'The color of money' die vandaag in Sp!ts staat afgedrukt.


The color of money
“Brava Lazio. ‘Ma che Lazio’. 
Wat kopten de Romeinse sportkranten zaterdag weer overdreven ouderwets. Een zege op Champions Leaguewinnaar Inter Milan is altijd bijzonder maar voor wie, zoals wij, de wedstrijd bijwoonden was de Italiaanse kraker toch een hele zit. 
Goede plaatsen, mooi stadion, knotsgekke tifosi en veel vedetten, maar met een tempo alsof er motorolie door een theezeefje droop.  
Omdat Wesley Sneijder een baaldag leek te hebben opgenomen en Inter momenteel geen schim is van die vechtmachine van een half jaar terug vroeg de helft van het gezin reeds in de rust om de gezelligheid van Trastevere op te zoeken. 
Toch waren die Italiaanse krantenkoppen na de Lazio Roma-victorie slechts van Madurodam-niveau vergeleken met die in onze vaderlandse pers nadat Nederland en Belgie het WK 2018 waren misgelopen. 
En vooral de manier waarop het duo Gullit / Been de afwijzing met opgeheven hoofd verkocht. Het WK was dan wel aan ons voorbij gegaan maar Nederland staat wél mooi op de kaart! 
Alsof we met Jantje Brinkers, Rembrandt, Van Gogh, onze molens, 
klompen, softdrugsbeleid, red light districts en tulpen nog niet wereldwijd bekend stonden. 
En sinds het afgelopen zilveren WK kent het voetbalminnend deel van de wereldbevolking Oranje en Nigel de Jong toch zeker ook.

Iedere weldenkende begreep toch dat ‘ons’ WK-bid vanaf de start onhaalbaar en een geld verspillende vorm van bezigheidstherapie voor een select groepje bondsvertegenwoordigers was. 
Vooral nadat het tenenkrommende dweilorkest Kleintje Pils en een Oranje-legioentje als wake up call voor de stemgerechtigden waren opgetrommeld en Sepp Blatter de verjaardag van Johan Cruyff,onze grootste voetballer ooit, met een half jaartje vervroegde wist toch iedereen hoe laat het was. Been cs. wilden een groen toernooi. 
Jammer dat zij niet helemaal begrepen dat zo’n toewijzing alleen om stapels groene dollars draait en desondanks gewoon zonder gêne blijven roepen dat, hoewel het toernooi naar Rusland gaat, Nederland toch nóg heeft gewonnen. 
Gullit is inmiddels bobo af. Gaat wanhopig op zoek naar een (trainers) job. Harry Been kijkt verwachtingsvol uit naar nieuwe organisatieklussen. 
Is de WK-luchtfietsen geen optie?

dinsdag 30 november 2010

Column : Een lekker slim brokje

Laren, 30 november


Hieronder Mario's column die in de Sp!ts van heden staat afgedrukt.









Een lekker slim brokje
Diverse Gooische vrouwen die echt niet weten of er zand of lucht in een bal zit, mengden zich afgelopen week in de voetbalgesprekken die ik voerde. 
Het ging vanzelfsprekend niet over die Masterclass die Real Madrid vorige week in De Arena gaf. José Mourinho was het onderwerp. 
Wat zouden díe dames uit het Noord-Hollandse Reservaat graag een beschuitje eten of een accuraat gekoelde Sancerre met hem willen drinken. 
Voor hen is de coach het lekkerste brokje van de voetbalklas. Een nieuwe James Dean, de evenknie van George Clooney. 
Ik zie hem gewoon als het slimste jongetje. 
Een absolute toptrainer die het maximale uit zijn teams en spelers haalt en als een schaakgrootmeester vele stappen vooruit denkt. 
Wat moest ik glimlachen toen Mourihno die gele kaartentrucs met Xavi Alonso en Sergio Ramos professioneel ensceneerde en tegelijk de Schotse scheidsrechter, die trouw de regels volgde, en de voortdurend (zelfs bij 0-4) om kaarten voor tegenstanders zeurende Luis Suarez tot B-acteurs degradeerde. 
Natuurlijk kent de Portugese coach zijn klassiekers. 
Eerdere soortgelijke casussen met Olympique Lyon-spelers Cris en Junihno en Bayerns’ Mehmet Scholl zorgen voor jurisprudentie. 
Vandaag worden de Madrileense acteerprestaties door de UEFA-tuchtcommissie beoordeeld. Het lijkt mij sterk dat Real Madrid in februari met een ‘dubbel’ geschorst duo in de achtste finales aantreedt. 
En binnen de UEFA zal men toch ook wel doorhebben dat de Champions League dan eindelijk begint? 
Want na vijf poulewedstrijden is voor bijna negentig procent bekend wie doorbekert, afhaakt of als keurig gescheiden afval in de Europa ‘Kliko’ League terecht komt. 
Die surrogaatcompetitie waarin de overgebleven Nederlandse ploegen op Europees middenmootniveau verder mogen figureren. 
Ik heb medelijden met de vele liefhebbers die dure passe-partouts voor de Champions League-poulewedstrijden  hebben aangeschaft en volgende week afsluitend een wedstrijd om des keizers baard krijgen voorgeschoteld. 
Poulewedstrijden die door grote onderlinge krachts-verschillen eigenlijk overbodig zijn geworden. 
En die steeds meer op een voorspel gaan lijken waarbij één van de partners in slaap valt. 
Iets dat volgens genoeg Gooische dames hen aan de zijde van Mourihno nooit zal overkomen!

dinsdag 16 november 2010

Column : Impact

Laren, 16 november

Hieronder staat Mario's SP!TS-column van vandaag afgedrukt.















IMPACT
Gelukkig. De tuchtcommissie hoeft deze week niet extra in actie te komen. De enige rode kaart die dit weekend (aan Ooijer) werd getoond was terecht. Het is logisch dat Ajax de schorsing heeft geaccepteerd.

Laten we reëel zijn. Dat in de laatste twee Eredivisie-speelronden drie rode kaarten werden geseponeerd heeft natuurlijk veel impact gehad en blijft op topniveau onacceptabel. Daarom bezorgde het me wat rechtvaardigheidsgevoel toen ik Willem II-er Arjan Swinkels in de opstelling voor het waterpoloduel met De Graafschap zag staan.
De verdediger kreeg vorige week rood voor een handsbal die door de hele voetbalwereld als onopzettelijk werd beoordeeld maar door de scheidsrechter wél als opzettelijk werd bestraft. Die onterechte rode kaart zette de wedstrijd op zijn kop.
De vraag blijft hoe deze anders had kunnen aflopen en hoe anders dan de gevolgen waren geweest. In een wedstrijd tegen een directe concurrent moest degradatiekandidaat Willem II met tien man verder en kwam de 0-1 tot stand uit een strafschop (na die ‘handsbal’) die dus nooit gegeven had mogen worden. Het publiek bemoeide zich er mee. Wenste de scheidsrechter van alles en nog wat toe. Die voelde zich zelfs genoodzaakt de wedstrijd tijdelijk stil te leggen.
Om erger en een KNVB-boete te voorkomen moest voorzitter Bottelier van de tribune afdalen om onverschrokken de dolgedraaide aanhangers tot kalmte te manen. Twee dagen later las ik dat de voorzitter op doktersadvies zijn functie moest neerleggen. Door de nederlaag was het puntenverschil met mede- degradatiekandidaten weer opgelopen. Kwam de positie van trainer Gert Heerkens nog verder onder druk te staan en werd aan de voetbalkennis van technisch directeur Van der Vegt meer dan ooit getwijfeld. Met nog 21 (!) wedstrijden voor de boeg werd er al een Tilburgs degradatiescenario besproken en de tribunes vertoonden afgelopen vrijdag vele lege plekken.
Uit verschillende (ook arbitrale) hoeken hoorde ik deze week dat fouten van scheidsrechters bij de charme van de sport horen. Die mensen begrijpen het dus niet. Misschien is het een idee ze eens een weekje met zo’n gedupeerde club mee te laten lopen.
Elke dinsdag verschijnt een column van Mario van der Ende in dagblad Sp!ts.

woensdag 10 november 2010

Mario op Lindy's verjaardag

Den Haag, 10 oktober

Vandaag was Mario op bezoek bij zijn nicht Lindy die haar 21-ste verjaardag vierde.









dinsdag 9 november 2010

Column : Stoorzenders

Laren, 9 november

Mario's column die vandaag in dagblad SP!TS staat afgedrukt.

Stoorzenders
Zelden heb ik als actief scheidsrechter een fanatieker doelman meegemaakt dan Michel Preud’homme. Als ik met mijn tas richting kleedkamer liep stond hij al op het veld om op bijna maniakale wijze zijn warming-up af te werken. Dat fanatisme kenmerkt hem ook als trainer van FC Twente. Maar het is niet alleen gedrevenheid waarop zijn vakmanschap rust. Zijn verantwoordelijkheidsgevoel, zijn lef om impopulaire beslissingen te nemen, zijn tactisch inzicht, zijn spelopvatting en het gericht inpassen van een half elftal aan nieuwe spelers hebben de zelfingenomen criticasters, die Preud’homme bij zijn aanstelling slechts als oud-ballentegenhouder bestempelden inmiddels de mond gesnoerd. En nieuw voor hem is dat hij, zoals vroeger zijn trainers Guy Thys en Ernst Happel, sinds dit seizoen geen energie meer verspeelt aan discutabele arbitrale beslissingen. Gelijk heeft-ie. Dat scheelt hem minimaal een maandelijks bezoek aan de cardioloog. Zeker als je in ogenschouw neemt hoe er momenteel in het Nederlands betaald voetbal wordt gearbitreerd. Het is toch onvoorstelbaar dat scheidsrechters op dat niveau het verschil tussen een opzettelijke en onopzettelijke handsbal niet kunnen vaststellen. Dat in de Eredivisie fluitisten lopen die het verschil tussen hard en gemeen spel niet herkennen. Daar waar arbiters actief zijn die gewelddadige handelingen zien in simpele huis-,tuin- en keuken overtredingen en die tijdens het uitspreken van hun ‘mea culpa’ voor de tv-camera’s wekelijks hun laatste restjes geloofwaardigheid zien afbrokkelen. 
Maar is dit alles vreemd als je als KNVB en UEFA volwassen mannen die leiding moeten geven maar in een keurslijf vol protocollen blijft proberen te proppen, zelfs via manipulatie controle over hen wil houden en tegelijkertijd aan een aantal op duidelijk strategische wijze protectie biedt? Zo is de aanstelling voor Bjorn Kuipers bij het Wereldkampioenschap voor clubs een felicitatie waard. Maar wie in Nederland snapt zo’n aanstelling die bedenkt dat deze scheidsrechter in ons landje nog nooit een topduel heeft geleid en hem, zoals afgelopen weekend, regelmatig wedstrijden op negatieve manier ziet beïnvloeden? Dat Preud’homme de Nederlandse scheidsrechters niet meer als stoorzenders beschouwt gaat FC Twente nog extra punten opleveren.

dinsdag 2 november 2010

Column : Louis in Hollywood

Laren, 2 november 2010                                                                       
Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt
Louis in Hollywood
‘Bonje bij Bayern München’ kopte een aantal kranten gisteren. Niets bijzonders als je weet dat de bijnaam van Der Rekordmeister FC Hollywood is. Dat Uli Hoeness, President van Bayern’s Raad van Toezicht, de communicatieve vaardigheden en het gedrag van trainer Louis van Gaal vanuit de organisatie weer eens hekelde gebeurt gewoon volgens een vast scenario. 
Hoeness c.s. zijn uiteraard bekend met karatesprongen, gedichten over ronde cirkels en de Sergey Bubka-imitatie die Van Gaal tijdens een schoolreünie een gebroken onderbeen opleverde. Het Bayern-bestuur heeft toch ook met plaatsvervangende schaamte de succestrainer op balkonscènes en persconferenties zien fulmineren? En zelfs Hoeness moet medelijden hebben gehad met de ervaren ZDF-Sportstudio-presentator die begin vorige maand door Van Gaal tot een aspirant werd gedegradeerd. Dat gedrag kan aan het trio intelligente, doorgewinterde Bayernkopmannen onmogelijk onopgemerkt voorbij zijn gegaan.
Bayern München, waar kwaliteit en resultaat maatstaf zijn en waar voor subtop geen plaats is. De topclub, die in de  belangrijkste Europese clubkoepel ECA met Rummenigge als voorzitter en in het FIFA-bestuur met Beckenbauer vertegenwoordigd is en daardoor het mondiale voetballandschap voor de komende decennia strategisch inkleurt.
De club die na negatieve ervaringen in de Robben-verzekeringsaffaire op korte termijn in voetballand een revolutie gaat veroorzaken die zelfs het interlandvoetbal op de tocht zet. De club die het zich veroorlooft een KNVB-directeur als loopjongen neer te zetten door alleen de bondsvoorzitter als gelijkwaardige gesprekspartner te accepteren. 
Bij zo’n club past Van Gaal uitstekend.
Waar vind je nog een trainer met zo’n duidelijke voetbalvisie waarin schoonheid en resultaat centraal staan, die al in drie landen meerdere successen heeft opgeleverd? Een trainer die oog heeft voor ontwikkelingen in zijn sport, daarmee de toon durft te zetten en zelfbewust nooit een blad voor de mond neemt. Zoals na die gewonnen bekerwedstrijd tegen Werder Bremen. Waarin een glaszuiver doelpunt van Werder werd geannuleerd en Louis op de persconferentie vol cynisme FIFA-voorzitter Blatter bedankte omdat die nog steeds geen fiat heeft gegeven aan de steeds noodzakelijker wordende elektronische hulpmiddelen. Je wenst toch elke topclub zo’n trainer toe.

dinsdag 19 oktober 2010

Mario's Sp!ts column: Afscheid van Koning Voetbal

Amsterdam, 19 oktober


Hieronder treft u de tekst aan van de Mario's column in de Sp!ts-editie van vandaag.




Afscheid van Koning Voetbal
Het scheelde weinig of Henk Kesler was vorige week door enkele mediavertegenwoordigers heilig verklaard. Tien jaar nadat hij zichzelf tot Koning Voetbal had gekroond vertrok de directeur betaald voetbal uit Zeist. Werkweken van wel tachtig uur werden hem te veel.
Een serieus onderwerp moest zijn uitzwaaifeestje extra cachet geven. Een forum mocht discussiëren over het belang van een Minister van Sport. Een nieuwe politieke post die Kesler, inmiddels vergeefs, ambieerde.
Insiders zagen in dat deze discussie een gestuurde afleidingsmanoeuvre was. Als iemand afscheid neemt horen daar nu eenmaal louter loftuitingen bij. Dus werd er die middag alleen geproost. Dus met geen woord gerept over veel noodlijdende clubs waar de afscheid nemende algemeen directeur de clubs steevast zelf verantwoordelijk voor hield. 
Geen zin werd er aan de Eredivisie, waar de kwaliteit wekelijks afneemt, besteed. Spreken over het ontoereikend functioneren van het licentiesysteem en de rits clubs die dit seizoen met minpunten aan het seizoen begon was ‘not done’. Het gemanipuleer in en met de arbitrage was vanzelfsprekend geen issue en op de implementatie van Keslers’ ,tot mislukken gedoemde stokpaardje, ‘De -Kliko- Topklasse’ leek een zwijgverbod te gelden. 
Dat Kesler in zijn eigen afscheidsrede, daarbij gesteund door zijn nu al overspannen lijkende opvolger, nog een wereldvoetbalgrootmacht beledigde was natuurlijk om de feestvreugde te verhogen en de hele voetbalwereld te relativeren. Zoals hij volgens eigen zeggen altijd had gedaan. Want met veel kletsen en af en toe wat dreigen kom je volgens Kesler een heel eind. De scheidende voetbalbaas vergeleek zijn werkwijze zelfs met die van Machiavelli. De Florentijnse politicus en publicist van Il Principe - de heerser- die rond 1500 bekend stond door zijn gebrek aan respect voor alles en iedereen. Die zijn macht baseerde op sluwheid, misleiding, angst inboezemen, de aanval zoeken en die zich liet omringen door een groep met precisie gerekruteerde volgelingen. Zelfkennis kun je Kesler dus niet ontzeggen. Die machiavellistische kenmerken lijken mij echter niet de vereisten die een toekomstig Minister moet bezitten. Als die Sportministerspost er ooit komt is op de kandidatenlijst inmiddels één naam doorgestreept.


of klik hier: http://www.spitsnieuws.nl/archives/sport/2010/10/column_afscheid_van_koning_voe.html#more

dinsdag 12 oktober 2010

column : Hekking for president!



Laren, 12 oktober


Sp!ts-column





Hekking for president!

Het moet begonnen zijn met Michael van Praag. Die liet zich in 1992 als voorzitter met de zojuist gewonnen UEFA-cup stevig tussen de knieën geklemd op de Ajax-selectiefoto vereeuwigen. 
Hij wist wel wat PR inhield. Want benoemde hij zichzelf ook niet tot topscheidsrechter nadat hij twee veteranenwedstrijden van ‘Lucky Ajax’ tot een goed einde had gebracht? 
Ik vraag me regelmatig af waar die manifestatiedrang van verschillende, privé zeer geslaagde, clubvoorzitters vandaan komt. Is het meeliften op succes? Het gevoel om even ‘one of the guys’ te zijn? Is het compensatie omdat zij vroeger als speler of supporter nooit het hoofdveld mochten betreden? Of is het gewoon pure ijdelheid en hebben ze last van het “Hekking-syndroom”. 
Tjolk Hekking, de Juinense wethouder, die ooit door Kees van Kooten als pronkzieke bestuurder meesterlijk herkenbaar werd getypeerd. 
Dirk Scheringa bezat een fortuin. Had een magisch realisme kunstcollectie waar het Rijksmuseum en de vier Guggenheims jaloers op waren. Stuwde AZ naar de top. Maar waarom moest hij dan elke week opzichtig voor de AZ dug out en tv-camera’s, met gevaar op een sleutelbeenfractuur, Co Adriaanse en Louis van Gaal zo’n bemoedigende schouderklop komen geven?
Waarom staat Joop Munsterman, tot voor kort zelfs Wegener’s bestuursvoorzitter, altijd voor de spelerstunnel, en in starthouding klaar, om als eerste bij trainer Michel Preud’homme te zijn om deze met elk succes te feliciteren? 
Kan hij niet vanaf het ereterras bescheiden en apetrots genieten van het werk dat de laatste jaren in Enschede is verricht?  Inspanningen die ertoe hebben geleid dat FC Twente als club en Twente als regio weer serieus worden genomen. 
Het zal volgende week feest in Almelo zijn als Heracles, na zeven keer op rij niet gewonnen te hebben, NEC Nijmegen verslaat. 
Zéker voor voorzitter Jan Smit. Hij kan dan eindelijk ook weer eens wat tv-seconden meepakken. 

dinsdag 5 oktober 2010

Mario's column in SP!TS: Rust roest!

Vanmorgen verscheen in SP!TS de column van Mario die hieronder staat afgedrukt.




Rust roest
Hoeveel scheidsrechters zullen zijn geschrokken toen ene Gijs de Jong riep dat zij strenger dan ooit beoordeeld zouden worden en dat scheidsrechters altijd in de spiegel moeten kijken? 
Geen één denk ik. 
Zeker als je weet dat ervaren scheidsrechters ook in Jupiler Leaguewedstrijden (zonder moeilijkheidsgraad) worden beoordeeld. 
Ik krijg tegelijk kromme tenen en lachstuipen als nieuwe KNVB-beleidsbepalers dit soort onzin uitkramen. 
De Jong is sinds de start van dit seizoen KNVB’s competitieleider. 
Als die competitie eenmaal draait blijven er van zijn veertigurige werkweek vele uren onbenut. Hij kreeg er daarom de portefeuilles tucht- en veiligheidszaken gratis bij. Ook zag hij tot zijn grote verbazing dat scheidsrechterszaken, het hoofdpijndossier van zijn voorman Van Oostveen, in zijn functieomschrijving stond. 
Onbegrijpelijk dat wederom een startende manager zonder affiniteit met deze specifieke doelgroep én enige vorm van vakkennis voor zo’n belangrijke post verantwoording draagt. 
Het zegt genoeg over de ondergeschoven positie die de arbitrage binnen de bond inneemt. 
En die slaafse scheidsrechters pikken het allemaal. 
Afgelopen week is er weer een nieuwe cao met de KNVB afgesloten, waarmee strategisch iedereen monddood werd gemaakt en vooral de middelmaat weer een aantal jaren wordt beschermd.
Terwijl sinds het promotie / degradatiesysteem voor scheidsrechters is afgeschaft het ambitieniveau is gekelderd en de hele voetbalwereld klaagt over het belevings- en kwaliteitsniveau van de scheidsrechters.
De laatste jaren waren manipulatie, vriendjespolitiek en collectieve onderdrukking Zeister-sleutelbegrippen. 
Vanaf nu predikt de rookie-manager zekerheid en rust. 
Weer een nieuwe Alice in (voetbal)Wonderland. 
Iemand die niet doorheeft dat de voetbalwereld een perpetuum mobile in overdrive is. 
Waar zelfs een keurige trainer door een overspannen scheidsrechter al naar de tribune wordt gestuurd als hij even zijn jasje uittrekt.
Die Gijs moet snel zelf eens in de spiegel kijken. 
Het lijkt erop dat hij het niveau van incompetentie nu al heeft bereikt. 
En word je van rust ook niet roestig?