dinsdag 25 januari 2011

Column : Pecunia non olet

Amsterdam, 25 januari 2011


Hieronder treft u Mario's column die vandaag in dagblad SP!TS staat afgedrukt.






Pecunia non olet
Het kan raar lopen in een mensenleven. Zo loop je met je gezin tijdens de kerstdagen op het Caribische St-Barths. Drink je wat met Puff Daddy en Demi Moore, kom je ook nog geheel onverwacht Roman Abramovitsj tegen. 
Uiteraard staat er dan binnen vijf minuten een fles groene Stolichnaya op tafel, wordt er met je Russische vriend wat bijgekletst en voordat  je het weet sta je de komende anderhalf jaar onder contract bij het Tsjetsjeense Terek Grozny. 
Maar niet nadat bij Rusland-specialist Guus -“Vijf miljoen? Gelijk doen!“- advies was ingewonnen. 
Je bent nu eenmaal een onvoorspelbare wereldburger, die van onwaarschijnlijke en uitdagende avonturen houdt, niet bang is uitgevallen en unieke kansen niet laat lopen. 
Daar horen vanzelfsprekend uitglijders bij. 
Dan kun je jarenlang bij een belachelijk veel geld verspillend project als het Nederlandse en Belgische WK-bid vooroplopen terwijl je vanaf het begin hebt geweten dat je aan een dood paard trok.  
Maar je bent inmiddels 48 jaar en natuurlijk veel te jong om je dagen golfend en op de bank tv-kijkend door te brengen. 
Je moet toch wat te doen hebben en je blijven ontwikkelen. 
Door al die reizen en als integere, enthousiaste en populaire ambassadeur van de Nationale Postcodeloterij weet je inmiddels wat er in de wereld te koop is. 
Dan hoor je dat de financiële mogelijkheden in het al maanden vrij rustige Tsjetsjenië onbeperkt zijn. Geen beperkende salary caps als bij LA Galaxy en je weet dat voetbalvelden, ballen en doelen overal ter wereld even groot zijn. 
Ziet dat voormalig rebellenleider Kadirov, inmiddels clubvoorzitter en president van de Russische deelstaat, op tientallen hectares toendra een ultramodern trainingscomplex liet verrijzen. 
En dat gezeur over de veiligheid in Grozny en de taalbarrière. 
Trainers lopen overal ter wereld risico en voetbaltaal is juist universeel. Wat maakt het uit als met een grote zak geld niet naar je bekwaamheid wordt gevraagd maar simpelweg alleen je naam wordt misbruikt? 
Je bent nu eenmaal 100% professional, weet dat mensen toch al een uitgesproken mening over je hebben en dat geld niet stinkt. 

dinsdag 18 januari 2011

Column : Top of flopklasse

Amsterdam, 18 januari

Hieronder treft U Mario's column aan die vandaag in dagblad SP!TS staat afgedrukt.






Top of Flopklasse 

Afgelopen weekend was ik aandachtig toeschouwer bij 
IJsselmeervogels - Harkemase Boys en AFC - Haaglandia. 
Als je over de ontwikkelingen in de Topklasse wilt 
meepraten moet je natuurlijk met regelmaat op diverse 
amateuraccommodaties je gezicht laten zien. 
In Bunschoten-Spakenburg is het op de fraaie tribune met 
mijn vaste groepje omstanders goed toeven. Een bezoek 
aan AFCʼs Sportpark Goed Genoeg neemt vaak vormen van 
een grootse reünie aan. Gezelligheid kent geen tijd. 
Consumpties zijn uitstekend verzorgd en je voelt die voor 
het amateurvoetbal van oudsher zo kenmerkende sociale 
functie. Vandaag de dag dus onder de vlag van de 
Topklasse. 
De Topklasse die voor dit voetbalseizoen op basis van 
wazige beloften en drogredenen door enkele fossiele 
denkers door de strot van de vaderlandse amateurclubs 
werd geduwd. 
En die gelijktijdig door het invoeren van verplichte 
degradatie uit de Jupiler League (Zeister hoofddoelstelling?) 
voor een betaald voetbalclub liquidatie kan betekenen. 
Je hoeft geen voetbalprofessor te zijn om te zien dat het 
voorgespiegelde hogere niveau niet wordt gehaald. 
Logisch, omdat budgetten óók in het amateurvoetbal hun 
limiet-- kennen en gecontracteerde ex-profs, met een mooie 
toekomst achter zich, nu eenmaal geen kwalitatieve 
meerwaarde hebben. 
En van die voorspelde toeschouwerstoename is -nu het 
nieuwtje er af is- allang geen sprake meer. Ik bezocht 
recentelijk wedstrijden waar ik binnen vijf minuten alle 
toeschouwers persoonlijk een hand kon geven. 
En meer leuke en spannender wedstrijden? Hou op, schei 
uit. Kijk naar de stand op de ranglijst en je vindt dezelfde 
namen die al jaren de dienst uitmaken. 
Het is net als met die beloofde explosie aan uitstraling en 
media-aandacht. 
Zeker na het tv-echec kom je niet verder dan wat extra 
ruimte in een lokaal weekkrantje. Intussen is al één club 
omgevallen en bij veel clubs moet elk dubbeltje worden 
omgedraaid. 
Redenen waarom de meeste penningmeesters de hand 
streng op de knip houden en 90% van de Topklassers 
wijselijk niet aan een onzeker betaald voetbalavontuur zal 
beginnen. 
Dat laatste doen alleen clubs die geleid worden door 
bestuurders die persoonlijk dolgraag in de Zeister bobo- 
stand verheven willen worden.

woensdag 12 januari 2011

column : Tuchtcommissie nog in winterslaap

Amsterdam, 12 januari 2011

Hieronder treft u Mario's column die vandaag in SPITS staat afgedrukt aan.






Tuchtcommissie nog in winterslaap

Albufeira lijkt begin januari een spookstadje in winterslaap. 
Een broodnodige rustperiode voor de Portugese kustplaats waar negen maanden per jaar het dagelijks leven aan Sodom en Gomorra doet denken. 
Die rust wordt tijdelijk wreed verstoord door een invasie van Nederlandse voetbalclubs. 
Zeker twintig teams bereiden zich in de Algarve voor op de tweede competitiehelft. 
Met eigen ogen zag ik dat sc Heerenveen en FC Zwolle schema’s met een uitgebalanceerde arbeids-rustverhouding hanteerden terwijl veel van de aanwezige amateurclubs het nuttige en aangename gedurende 24 uur per dag zoveel mogelijk wilden combineren. 
De overwinterende Algarve-bastards keken vreemd op van al die rondsjezende mountainbikes en quads. Van ploegen die bij 11° C  een oceaanzeiltochtje maakten en halsbrekende toeren tijdens jeepsafari’s uithaalden. 
Die hun dagelijkse bezoek aan strand, golfcourse en tennisclub moesten opschorten omdat die locaties door de Nederlandse teams in bezit waren genomen terwijl ze ‘s avonds geen restaurant of cafeetje konden vinden omdat daar altijd wel een dartscompetitie, pokertoernooi of voetbalquiz werd georganiseerd. 
En op zaterdagavond bleven ze preventief uit de buurt van de speciaal voor de tijdelijke Nederlandse enclave geopende uitgaansgelegenheid. 
Dat verzamelpunt waar een drankhoeveelheid werd uitgeschonken waarmee een 25 meter wedstrijdzwembad eenvoudig kan worden gevuld en spelers en begeleiding de afgewerkte toernooien en wedstrijden druk evalueerden. 
Want er werd natuurlijk ook nog volop gevoetbald. 
Vriendschappelijke wedstrijden die veelal werden geleid door Nederlandse amateurscheidsrechters, die soms iets te veel de kerk in het midden lieten maar toch bij zware overtredingen adequate maatregelen niet schuwden. 
Zo’n beetje in navolging van Pol van Boekel tijdens Sparta - Feyenoord. 
Veel sussen, wat gele kaarten door de vingers zien en terecht rood tonen aan de geïrriteerde Feyenoord-spits Luc Castaignos die opzettelijk en voor iedereen overduidelijk natrapte. Behalve voor de tuchtcommissie. 
Die zag geen aanleiding om een nader onderzoek in te stellen. 
Het betrof toch maar een vriendschappelijk wedstrijdje. 
Vreemd voor een bond die roept sportiviteit en respect hoog in het vaandel te hebben staan, maar tegelijkertijd een scheidsrechter keihard afvalt en een vrijbrief tot wild-west taferelen in komende oefenwedstrijden geeft. 

dinsdag 4 januari 2011

column : Op schoolreis met Ursul






Amsterdam, 4 januari 2011


Hieronder de column van Mario die vandaag in dagblad SP!TS staat afgedrukt.




Op schoolreis met Ursul 
De exodus van betaald voetbalclubs naar warmere oorden is weer in volle gang. In Spanje, Portugal, Suriname,Turkije en Oman wordt naar zonnige accommodaties gezocht waar de accu’s voor de tweede competitiehelft kunnen worden opgeladen. De clubs die Belek als bestemming kozen zullen verbaasd hebben opgekeken van de bijna honderd man die de vaderlandse arbitrage naar de Turkse kustplaats heeft afgevaardigd. De spelregelbewakers staat in een ultrakorte periode een programma met trainingen, fysieke testen en technische instructies te wachten. Vanzelfsprekend wordt ook terug- en vooruitgeblikt op dit seizoen.  
Is dit eigenlijk wel nodig?  
Want ondanks dat de Nederlandse profs recentelijk per brief aandrongen op uniformiteit bij regeltoepassing en elk weekend een scala aan flaters voorbijkwam die wedstrijden negatief beïnvloedden blijft men in Zeist in navolging van Ursul de Geer maar roepen dat “ het hier fantastisch gaat”!
Transparant als de arbitrage wil zijn is zelfs aan in Belek aanwezige journalisten gevraagd een dagje mee te lopen. Wellicht herkent de pers onder de Turkse zon dat het collectieve Calimero-complex bij scheidsrechters steeds grotere vormen aan gaat nemen. Wie de laatste weken interviews met actieve scheidsrechters en scheidsrechterscoördinator Van Egmond kritisch heeft gelezen moet niet echt vrolijk zijn geworden en zal voor de nabije toekomst weinig verbeteringen verwachten. Dat kan ook niet anders met een verantwoordelijke die als een wereldvreemde ouderling met beklemmende tunnelvisie in een professionele, keiharde en meedogenloze sporttak  opereert. Die uitkraamt dat die hele boze voetbalwereld tegen de arbitrage is. Die spelers dringend oproept om vooral geen overtredingen te maken en de schuld van afnemende sportiviteit en respect voortdurend bij spelers en trainers legt. En, kenmerkend, een scheidsrechter verdedigt die, terwijl hij het incident heeft waargenomen, de bijtende Suarez niet adequaat bestrafte, omdat je daar als scheidsrechter toch nooit aan denkt. ‘Expect the Unexpected’, blijkt weer eens een onbegrepen begrip. De scheidsrechters zullen de over hun hoofd uitgesproken instructies wel weer braafjes accepteren. Helaas, want waar mondigheid toeneemt, neemt ook verantwoordelijkheid toe. Een belangrijk principe dat een aantal scheidsrechters nog best ergens zal meedragen. Jammer dat ze ook hun vaste lasten hebben.