Amsterdam, 18 januari
Hieronder treft U Mario's column aan die vandaag in dagblad SP!TS staat afgedrukt.
Top of Flopklasse
Afgelopen weekend was ik aandachtig toeschouwer bij
IJsselmeervogels - Harkemase Boys en AFC - Haaglandia.
Als je over de ontwikkelingen in de Topklasse wilt
meepraten moet je natuurlijk met regelmaat op diverse
amateuraccommodaties je gezicht laten zien.
In Bunschoten-Spakenburg is het op de fraaie tribune met
mijn vaste groepje omstanders goed toeven. Een bezoek
aan AFCʼs Sportpark Goed Genoeg neemt vaak vormen van
een grootse reünie aan. Gezelligheid kent geen tijd.
Consumpties zijn uitstekend verzorgd en je voelt die voor
het amateurvoetbal van oudsher zo kenmerkende sociale
functie. Vandaag de dag dus onder de vlag van de
Topklasse.
De Topklasse die voor dit voetbalseizoen op basis van
wazige beloften en drogredenen door enkele fossiele
denkers door de strot van de vaderlandse amateurclubs
werd geduwd.
En die gelijktijdig door het invoeren van verplichte
degradatie uit de Jupiler League (Zeister hoofddoelstelling?)
voor een betaald voetbalclub liquidatie kan betekenen.
Je hoeft geen voetbalprofessor te zijn om te zien dat het
voorgespiegelde hogere niveau niet wordt gehaald.
Logisch, omdat budgetten óók in het amateurvoetbal hun
limiet-- kennen en gecontracteerde ex-profs, met een mooie
toekomst achter zich, nu eenmaal geen kwalitatieve
meerwaarde hebben.
En van die voorspelde toeschouwerstoename is -nu het
nieuwtje er af is- allang geen sprake meer. Ik bezocht
recentelijk wedstrijden waar ik binnen vijf minuten alle
toeschouwers persoonlijk een hand kon geven.
En meer leuke en spannender wedstrijden? Hou op, schei
uit. Kijk naar de stand op de ranglijst en je vindt dezelfde
namen die al jaren de dienst uitmaken.
Het is net als met die beloofde explosie aan uitstraling en
media-aandacht.
Zeker na het tv-echec kom je niet verder dan wat extra
ruimte in een lokaal weekkrantje. Intussen is al één club
omgevallen en bij veel clubs moet elk dubbeltje worden
omgedraaid.
Redenen waarom de meeste penningmeesters de hand
streng op de knip houden en 90% van de Topklassers
wijselijk niet aan een onzeker betaald voetbalavontuur zal
beginnen.
Dat laatste doen alleen clubs die geleid worden door
bestuurders die persoonlijk dolgraag in de Zeister bobo-
stand verheven willen worden.
