dinsdag 28 december 2010

Mario's column in SP!TS: Bezinning, huilers, strijkers en blindgangers

Amsterdam, 28 december

Hieronder de tekst van Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt.
                            











28 december 2010
Bezinning, huilers, strijkers en blindgangers
Gelukkig, de kerstdagen zijn op een gezellige manier overleefd. De meeste Nederlanders lukt dat ook zonder voetbal. En voor wie zich verveelt, zich alleen voelt en mensen om zich heen wil hebben is er op de A1, A12 ,A13 en A27 altijd wel een plekje waar je bij een kerst- of IKEAfile kunt aansluiten. 
Het voetbalpubliek lijkt aan het eind van dit kalenderjaar, inclusief die slopende WK-zomer, ook wat voetbalmoe. 
Afgelopen week trokken interessante bekerduels als Ajax-AZ en Roda JC- PSV nog geen halfvolle stadions en werden ze in een sfeerloze ambiance afgewerkt. 
Weggestopt rond het middernachtelijk uur probeerde de competitieleider als een afgestudeerde sprookjesverteller nog iets van de loting en het bekertoernooi te maken. 
Hij orakelde zelfs dat het vaderlandse voetbalpubliek blij moet zijn dat minimaal één amateurclub tot de laatste acht doordringt. 
Zelden zal het ooit prestigieuze bekertoernooi, dat voor de winnaar een lucratief Europees ticket oplevert, zo als een folkloristisch bijnummer zijn neergezet.
Of is de voetbalmoeheid bij het publiek in de laatste weken wellicht veroorzaakt door de inconsequente procedures bij afgelastingen of door die negatieve berichtgeving over de financiële positie van het betaald voetbal. 
Tot gisteren, toen een wakkere De Telegraaf-columnist de ruim 71 miljoen verlies in zijn krant tot realistische proporties terugbracht, werd het publiek doodgegooid met negatieve cijfers. 
Die op statistieken geconstrueerde treurnis die onder druk van de zogenaamd naar transparantie strevende KNVB naar buiten wordt gebracht. 
Onbegrijpelijk toch, want  kun je nog meer bijdragen aan een negatief imago van de bedrijfstak ? 
Mogelijk voor Zeist aanleiding tot bezinning? 
Noodzakelijk omdat de KNVB maar blijft werken met dat zinloze, ontoereikende licentiesysteem, dat overduidelijk geen enkele garantie biedt gigantische tekorten te vermijden. 
En omdat de bondsdirectie in de huidige structuur slechts met het vingertje richting clubs kan wijzen en geen enkele verantwoordelijkheid neemt. 
Logisch dat recentelijk Excelsior, FC Utrecht, Vitesse, FC Groningen en AZ richting Zeist terugbeten. 
Als straks de grote clubs zich nog gaan roeren gaat het echte vuurwerk beginnen. 
Juist daar moet iedereen in deze tijd voor oppassen!

dinsdag 21 december 2010

Mario's column in SP!TS: Bert en Flappie





Amsterdam, 21 december
Hieronder treft u Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt.

 




















Bert en Flappie


Tijden veranderen. Eerste kerstdag gaan we Thais gourmetten.
Gemarineerde hazenpeper, volgepropte kalkoen, gestoofde varkensrollade, gegrilde rosbief en Flappies’ achterbouten lijken thuis voorgoed van onze menukaarten verdwenen. 
Niet heel erg. Omdat ik door die keuze voor exotische gerechten weer een extra reden had om Kerstklaverjasdrives -waar traditioneel de hoofdprijzen uit wild en gevogelte bestaan- zoals de laatste jaren gebruikelijk te mijden. 
Met het mes op tafel spelen vind ik vanzelfsprekend, verslavend zelfs. 
En ook al kan ik moeilijk verliezen, ik wil niet anders. 
Mede door dat fanatisme klaverjaste ik jaren achtereen op diverse plekken mee. Klaverjassen, dat ogenschijnlijk simpele en vriendelijke oer-Nederlandse kaartspelletje. 
Maar wel zo’n beetje het meest vuile, bedorven en te manipuleren gezelschapspel dat ons land kent. 
Een spel waarbij misleidende trucs als seinen, kraken, duiken, onder-en overtroeven, extra roem bijschrijven, kaarten afnemen en opzettelijk verzaken als vanzelfsprekend worden geaccepteerd. 
Maar op die quasi sportieve Kerstbijeenkomsten ben ik definitief afgeknapt.
Sinds tegenstanders regelmatig een hartaanval simuleerden om aan te geven dat harten als troef gespeeld moest worden. 
Ik scheenbeschermers moest dragen omdat de tegenpartij onder tafel al trappend aangaf dat schoppen de voorkeur genoot. 
En omdat opponenten opzichtig naar buiten zaten te staren om elkaar duidelijk te maken dat zij een rits ruiten in handen hadden. 
Toen ik afgelopen week bondscoach Bert van Marwijk op het Nationale Sportgala, dat op televisie nog steeds in slow motion blijft overkomen, als genomineerde voor de Sportcoach van het Jaar-prijs zag zitten moest ik aan zijn cv denken. 
Daar prijkt sinds 1975 een al bijna vergeten eretitel op. 
Van Marwijk werd toen Wereldkampioen Klaverjassen. 
Ik ben er van overtuigd dat hij in zijn carrière naast zijn voetbaltactische, communicatieve en coachvaardigheden veel baat heeft gehad van de ervaringen die hij aan de diverse  kaarttafels opdeed. 
Daar waar je tegenstanders systematisch uitschakelen als prioriteit geldt en er alles aan wordt gedaan om te winnen. 
Essentiële topsporteigenschappen die Van Marwijk bezit en hem terecht de prijs van Sportcoach van het Jaar opleverden. 
Hij zal het kerstkonijn deze week ongetwijfeld bij zijn kaartclub hebben opgehaald. 

dinsdag 14 december 2010

Mario's column in SP!TS: Retour afzender

Hieronder de tekst van Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt.


Retour afzender
Vorige week was daar zowaar een levensteken van de Centrale Spelers Raad. Het ingedommelde orgaan was door de eigen achterban wakker geschud tijdens een vergadering waarin, langdurig en buiten de agenda om, de kwaliteit van de Nederlandse arbitrage besproken werd. De profvoetballers lieten weten het helemaal met de scheidsrechters te hebben gehad.                                             
Onze spelers vinden het huidige arbitrale kwaliteitsniveau zorgwekkend. De inconsequente manier waarop het scheidsrechtersgilde de spelregels hanteert, het omvangrijke aantal geseponeerde rode kaarten en de grote groep onervaren scheidsrechters die wekelijks in de Jupiler League wordt ingezet en niet bijdraagt tot het verhogen van het wedstrijdpeil, baren de spelers terecht zorgen.                                                                            
De CSR zette de kritiek op papier en tussen de poststakingen door viel zijn brief toch nog keurig op de mat bij KNVB-directeur Van Oostveen. Die vond de kritiek blijkbaar niet urgent genoeg en schoof de discussie, mogelijk om tijd te winnen, een paar weken vooruit. Tijd die nodig is om in een antwoord, voorzien van een onvermijdelijk bedrijfskundig Harvard-conceptje en gemanipuleerde statistieken, duidelijk te maken dat het met de vaderlandse arbitrage zo slecht nog niet is gesteld. En om aan te tonen dat Zeist geen opleidingsinstituut en distributiecentrum van brave, volgzame fluitende eenheidsworsten is geworden. Zeist waar volgens de directeur elke maandag de scheidsrechters bij elkaar komen. Terwijl ook hij toch weet dat een groep ervaren en toonaangevende scheidsrechters daar slechts zes keer per jaar het gezicht laat zien. En die dooddoener dat spelers meer fouten dan scheidsrechters maken zal vanzelfsprekend weer als repliek worden gebruikt.                                                                                                  Een appels-met-peren vergelijking omdat scheidsrechters nu eenmaal worden betaald om géén fouten te maken.                                                 
Mag voor de amateurscheidsrechters, die voor € 24 per wedstrijd in de Jupiler League opdraven en daarmee de totale arbitragekosten beperkt houden, de lat ook hoger worden gelegd? Daar waar clubs- sinds het invoeren van die absurde degradatieregeling in hun overlevingsstrijd juist recht hebben op onberispelijke arbitrage. Hoe typerend voor Zeist is het dat iemand die de afgelopen tien jaar voor de arbitrage verantwoordelijk was juist nu zelf die alarmerende klachtbrief moet beantwoorden.




woensdag 8 december 2010

Mario in Rome

Rome, Van 3 t/m 6 december bezocht Mario Rome. 
Een lang weekend met familiaire gezelligheid, culinaire hoogstandjes, cultuur en voetbal.
































Mario's column in SP!TS: The color of money

Amsterdam, 8 december

Hieronder Mario's column 'The color of money' die vandaag in Sp!ts staat afgedrukt.


The color of money
“Brava Lazio. ‘Ma che Lazio’. 
Wat kopten de Romeinse sportkranten zaterdag weer overdreven ouderwets. Een zege op Champions Leaguewinnaar Inter Milan is altijd bijzonder maar voor wie, zoals wij, de wedstrijd bijwoonden was de Italiaanse kraker toch een hele zit. 
Goede plaatsen, mooi stadion, knotsgekke tifosi en veel vedetten, maar met een tempo alsof er motorolie door een theezeefje droop.  
Omdat Wesley Sneijder een baaldag leek te hebben opgenomen en Inter momenteel geen schim is van die vechtmachine van een half jaar terug vroeg de helft van het gezin reeds in de rust om de gezelligheid van Trastevere op te zoeken. 
Toch waren die Italiaanse krantenkoppen na de Lazio Roma-victorie slechts van Madurodam-niveau vergeleken met die in onze vaderlandse pers nadat Nederland en Belgie het WK 2018 waren misgelopen. 
En vooral de manier waarop het duo Gullit / Been de afwijzing met opgeheven hoofd verkocht. Het WK was dan wel aan ons voorbij gegaan maar Nederland staat wél mooi op de kaart! 
Alsof we met Jantje Brinkers, Rembrandt, Van Gogh, onze molens, 
klompen, softdrugsbeleid, red light districts en tulpen nog niet wereldwijd bekend stonden. 
En sinds het afgelopen zilveren WK kent het voetbalminnend deel van de wereldbevolking Oranje en Nigel de Jong toch zeker ook.

Iedere weldenkende begreep toch dat ‘ons’ WK-bid vanaf de start onhaalbaar en een geld verspillende vorm van bezigheidstherapie voor een select groepje bondsvertegenwoordigers was. 
Vooral nadat het tenenkrommende dweilorkest Kleintje Pils en een Oranje-legioentje als wake up call voor de stemgerechtigden waren opgetrommeld en Sepp Blatter de verjaardag van Johan Cruyff,onze grootste voetballer ooit, met een half jaartje vervroegde wist toch iedereen hoe laat het was. Been cs. wilden een groen toernooi. 
Jammer dat zij niet helemaal begrepen dat zo’n toewijzing alleen om stapels groene dollars draait en desondanks gewoon zonder gêne blijven roepen dat, hoewel het toernooi naar Rusland gaat, Nederland toch nóg heeft gewonnen. 
Gullit is inmiddels bobo af. Gaat wanhopig op zoek naar een (trainers) job. Harry Been kijkt verwachtingsvol uit naar nieuwe organisatieklussen. 
Is de WK-luchtfietsen geen optie?