dinsdag 21 december 2010

Mario's column in SP!TS: Bert en Flappie





Amsterdam, 21 december
Hieronder treft u Mario's column die vandaag in SP!TS staat afgedrukt.

 




















Bert en Flappie


Tijden veranderen. Eerste kerstdag gaan we Thais gourmetten.
Gemarineerde hazenpeper, volgepropte kalkoen, gestoofde varkensrollade, gegrilde rosbief en Flappies’ achterbouten lijken thuis voorgoed van onze menukaarten verdwenen. 
Niet heel erg. Omdat ik door die keuze voor exotische gerechten weer een extra reden had om Kerstklaverjasdrives -waar traditioneel de hoofdprijzen uit wild en gevogelte bestaan- zoals de laatste jaren gebruikelijk te mijden. 
Met het mes op tafel spelen vind ik vanzelfsprekend, verslavend zelfs. 
En ook al kan ik moeilijk verliezen, ik wil niet anders. 
Mede door dat fanatisme klaverjaste ik jaren achtereen op diverse plekken mee. Klaverjassen, dat ogenschijnlijk simpele en vriendelijke oer-Nederlandse kaartspelletje. 
Maar wel zo’n beetje het meest vuile, bedorven en te manipuleren gezelschapspel dat ons land kent. 
Een spel waarbij misleidende trucs als seinen, kraken, duiken, onder-en overtroeven, extra roem bijschrijven, kaarten afnemen en opzettelijk verzaken als vanzelfsprekend worden geaccepteerd. 
Maar op die quasi sportieve Kerstbijeenkomsten ben ik definitief afgeknapt.
Sinds tegenstanders regelmatig een hartaanval simuleerden om aan te geven dat harten als troef gespeeld moest worden. 
Ik scheenbeschermers moest dragen omdat de tegenpartij onder tafel al trappend aangaf dat schoppen de voorkeur genoot. 
En omdat opponenten opzichtig naar buiten zaten te staren om elkaar duidelijk te maken dat zij een rits ruiten in handen hadden. 
Toen ik afgelopen week bondscoach Bert van Marwijk op het Nationale Sportgala, dat op televisie nog steeds in slow motion blijft overkomen, als genomineerde voor de Sportcoach van het Jaar-prijs zag zitten moest ik aan zijn cv denken. 
Daar prijkt sinds 1975 een al bijna vergeten eretitel op. 
Van Marwijk werd toen Wereldkampioen Klaverjassen. 
Ik ben er van overtuigd dat hij in zijn carrière naast zijn voetbaltactische, communicatieve en coachvaardigheden veel baat heeft gehad van de ervaringen die hij aan de diverse  kaarttafels opdeed. 
Daar waar je tegenstanders systematisch uitschakelen als prioriteit geldt en er alles aan wordt gedaan om te winnen. 
Essentiële topsporteigenschappen die Van Marwijk bezit en hem terecht de prijs van Sportcoach van het Jaar opleverden. 
Hij zal het kerstkonijn deze week ongetwijfeld bij zijn kaartclub hebben opgehaald.