dinsdag 25 januari 2011

Column : Pecunia non olet

Amsterdam, 25 januari 2011


Hieronder treft u Mario's column die vandaag in dagblad SP!TS staat afgedrukt.






Pecunia non olet
Het kan raar lopen in een mensenleven. Zo loop je met je gezin tijdens de kerstdagen op het Caribische St-Barths. Drink je wat met Puff Daddy en Demi Moore, kom je ook nog geheel onverwacht Roman Abramovitsj tegen. 
Uiteraard staat er dan binnen vijf minuten een fles groene Stolichnaya op tafel, wordt er met je Russische vriend wat bijgekletst en voordat  je het weet sta je de komende anderhalf jaar onder contract bij het Tsjetsjeense Terek Grozny. 
Maar niet nadat bij Rusland-specialist Guus -“Vijf miljoen? Gelijk doen!“- advies was ingewonnen. 
Je bent nu eenmaal een onvoorspelbare wereldburger, die van onwaarschijnlijke en uitdagende avonturen houdt, niet bang is uitgevallen en unieke kansen niet laat lopen. 
Daar horen vanzelfsprekend uitglijders bij. 
Dan kun je jarenlang bij een belachelijk veel geld verspillend project als het Nederlandse en Belgische WK-bid vooroplopen terwijl je vanaf het begin hebt geweten dat je aan een dood paard trok.  
Maar je bent inmiddels 48 jaar en natuurlijk veel te jong om je dagen golfend en op de bank tv-kijkend door te brengen. 
Je moet toch wat te doen hebben en je blijven ontwikkelen. 
Door al die reizen en als integere, enthousiaste en populaire ambassadeur van de Nationale Postcodeloterij weet je inmiddels wat er in de wereld te koop is. 
Dan hoor je dat de financiële mogelijkheden in het al maanden vrij rustige Tsjetsjenië onbeperkt zijn. Geen beperkende salary caps als bij LA Galaxy en je weet dat voetbalvelden, ballen en doelen overal ter wereld even groot zijn. 
Ziet dat voormalig rebellenleider Kadirov, inmiddels clubvoorzitter en president van de Russische deelstaat, op tientallen hectares toendra een ultramodern trainingscomplex liet verrijzen. 
En dat gezeur over de veiligheid in Grozny en de taalbarrière. 
Trainers lopen overal ter wereld risico en voetbaltaal is juist universeel. Wat maakt het uit als met een grote zak geld niet naar je bekwaamheid wordt gevraagd maar simpelweg alleen je naam wordt misbruikt? 
Je bent nu eenmaal 100% professional, weet dat mensen toch al een uitgesproken mening over je hebben en dat geld niet stinkt.