Laren, 12 oktober
Sp!ts-column
Hekking for president!
Het moet begonnen zijn met Michael van Praag. Die liet zich in 1992 als voorzitter met de zojuist gewonnen UEFA-cup stevig tussen de knieën geklemd op de Ajax-selectiefoto vereeuwigen.
Hij wist wel wat PR inhield. Want benoemde hij zichzelf ook niet tot topscheidsrechter nadat hij twee veteranenwedstrijden van ‘Lucky Ajax’ tot een goed einde had gebracht?
Ik vraag me regelmatig af waar die manifestatiedrang van verschillende, privé zeer geslaagde, clubvoorzitters vandaan komt. Is het meeliften op succes? Het gevoel om even ‘one of the guys’ te zijn? Is het compensatie omdat zij vroeger als speler of supporter nooit het hoofdveld mochten betreden? Of is het gewoon pure ijdelheid en hebben ze last van het “Hekking-syndroom”.
Tjolk Hekking, de Juinense wethouder, die ooit door Kees van Kooten als pronkzieke bestuurder meesterlijk herkenbaar werd getypeerd.
Dirk Scheringa bezat een fortuin. Had een magisch realisme kunstcollectie waar het Rijksmuseum en de vier Guggenheims jaloers op waren. Stuwde AZ naar de top. Maar waarom moest hij dan elke week opzichtig voor de AZ dug out en tv-camera’s, met gevaar op een sleutelbeenfractuur, Co Adriaanse en Louis van Gaal zo’n bemoedigende schouderklop komen geven?
Waarom staat Joop Munsterman, tot voor kort zelfs Wegener’s bestuursvoorzitter, altijd voor de spelerstunnel, en in starthouding klaar, om als eerste bij trainer Michel Preud’homme te zijn om deze met elk succes te feliciteren?
Kan hij niet vanaf het ereterras bescheiden en apetrots genieten van het werk dat de laatste jaren in Enschede is verricht? Inspanningen die ertoe hebben geleid dat FC Twente als club en Twente als regio weer serieus worden genomen.
Het zal volgende week feest in Almelo zijn als Heracles, na zeven keer op rij niet gewonnen te hebben, NEC Nijmegen verslaat.
Zéker voor voorzitter Jan Smit. Hij kan dan eindelijk ook weer eens wat tv-seconden meepakken.
