Van der Ende heeft bal kampioensduel 1999 nog steeds
12 mei 2017 om 09:12 door Johan van Boven
Foto: ANP
Hij had al kampioenswedstrijden van Ajax en PSV gefloten, maar Mario van der Ende wilde het ook wel een keer in De Kuip meemaken. Dus verscheen er in april 1999 een glimlach op zijn gezicht toen de scheidsrechtersaanstellingen voor het komende weekend bekend werden gemaakt. Achter Feyenoord-NAC zag hij zijn eigen naam prijken.
„Iedereen moet zo’n duel als een normale wedstrijd benaderen, maar je merkt aan alles dat er een extra lading op een kampioenswedstrijd zit”, blikt de oud-scheidsrechter terug. „Ik weet nagenoeg alles nog van die dag, dat zegt genoeg. Van SVV-Haarlem herinner ik me een stuk minder. Ik kreeg een telefoontje van de directiesecretaresse van Feyenoord dat ik een uur eerder moest komen, in verband met de verwachte drukte.”
DRUPPELTJE
Dus stond Van der Ende meer dan twee uur voor de aftrap in de middencirkel om zich heen te kijken. De nerveuze terreinknecht kwam naar hem toe om uit te leggen dat er pas echt goed is gesproeid als er aan elk sprietje een druppeltje hangt. „En op de tribunes staken ze vlaggetjes in de 50.000 stoeltjes, een fantastisch gezicht.”
Zo waren er nog veel meer dingen waar de ex-arbiter op 25 april 1999 van genoot. Het moment waarop de spelerstunnel van de kolkende Kuip openging, het optreden van Willie Batenburg, het geluid dat van de tribunes rolde, de ontlading bij de spelers en fans. Toch probeerde Van der Ende op dergelijke momenten zo koel mogelijk te blijven.
/http://metronieuws.tcdn.nl/field/image/inline/376015a5db349cf8489dbb3039604e6c-1494505734.jpg)
„Pieter Vink was toen de vierde man en na afloop vroeg hij of hij nog even mocht blijven kijken naar het feest op het veld. Prima, maar ik ging gewoon lekker douchen. Ik had een goede band met trainer Leo Beenhakker en voorzitter Jorien van den Herik, maar ik ben niet in het stadion blijven hangen. Ik heb begrepen dat Roelof Luinge nog weleens het licht uitdeed bij clubs, maar ik ging naar huis en zat op tijd voor de televisie om naar de huldiging te kijken. Later zag ik hoe op de Coolsingel rellen uitbraken. Vreselijk, dat verdient een kampioenschap niet.”
Thuis heeft hij nog altijd een souvenir van de 2-2 tussen Feyenoord en NAC liggen. „De wedstrijdbal”, lacht Van der Ende. „Het was bijna tijd toen de bal over de zijlijn ging. Ik liep ernaartoe, pakte de bal en blies voor de laatste keer op mijn fluit. Die is van mij, dacht ik.”
