Den Haag, 6 september
Column Algemeen Dagblad – Haagsche Courant
6 september 2021
Respect
Het telefoontje vanuit het Zwitserse UEFA-hoofdkantoor met de vraag waarom ik die Fair Play- en Respect-emblemen tijdens Europese wedstrijden niet op de mouwen van mijn scheidsrechtersshirt droeg had ik al verwacht.
Ik antwoordde dat ik mij met deze versierselen net een padvinder voelde en dit soort opgelegde acties eigenlijk fake vond omdat respect voor anderen tonen de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn en niet van een lapje stof zou moeten afhangen. Vier dagen later ontvingen alle internationale scheidsrechters een schrijven waarin die emblemen verplicht werden gesteld.
Als kind werd mij al voorgehouden dat, als ik geen respect voor anderen zou hebben, ik niet gek moest opkijken als anderen dat ook niet voor mij zouden hebben.
Ook binnen de ADO-jeugdafdeling was respect een van de sleutelbegrippen. Waardering hebben voor tegenstanders, scheidsrechters, vrijwilligers, terreinmeesters maar ook voor je temgenoten werd ons in Het Zuiderpark met de paplepel ingegoten. Wie zich niet kon aanpassen werd direct gecorrigeerd.
Ik weet nog dat wij als pupillen in onze eerste wedstrijd VELO met
11-0 versloegen. Kiezelhard als jochies van elf jaar kunnen zijn, lachten wij onze betraande tegenstanders zicht- en hoorbaar uit. In de kleedkamer kregen wij van onze leider Willem Kambeel genadeloos van onder uit de zak. Of wij voorgoed in onze oren wilden knopen dat ook als je veel beter bent dan je tegenstander, je deze nooit moet vernederen.
Vernedering is ook een thema in de film ‘Respect’ die momenteel in drie Haagse bioscopen is te zien. De muziekfilm is gebaseerd op het leven en de carrière van soul en rhythm-and-blues legende Aretha Franklin, die door het toonaangevende Amerikaanse muziekblad Rolling Stone als beste zanger (m/v) allertijden werd uitverkozen.
Zo aan het begin van dit nieuwe voetbalseizoen lijkt een bezoek aan deze film met die veelomvattende titel voor elke voetballer een must.
