Mario's maandagcolumn in Algemeen Dagblad - Haagsche Courant

 Den Haag, 25 januari

Coaching en arbitrage zijn verschillende vakgebieden en ze zijn niet op elkaar af te stemmen

COLUMNMario van der Ende schrijft over de eredivisie-onwaardige controverse tussen PSV-trainer Roger Schmidt en de flamboyante scheidsrechter Bas Nijhuis. ,,Het is simpel verklaarbaar als je beide groepskenmerken vergelijkt.” 

Tijdens en na Sparta-PSV kwam vorige week weer eens aan het licht dat scheidsrechters en coaches elkaar als gelijksoortige polen afstoten. PSV-coach Roger Schmidt hekelde de onberekenbare laat-maar-waaienstijl van scheidsrechter Bas Nijhuis, had vernomen dat de leidsman expres tegen PSV zou hebben gefloten en wilde Nijhuis nooit meer spreken.

Inmiddels is de KNVB een vooronderzoek gestart en waarschijnlijk zullen maatregelen worden aangekondigd in een poging aan deze eredivisie-onwaardige controverse een eind te maken.

Terwijl coaching en arbitrage twee verschillende vakgebieden zijn. Sinds er wordt gevoetbald is herhaaldelijk gebleken dat zij niet voor honderd procent op elkaar zijn af te stemmen. Jaren achtereen woonde ik een week voor de seizoensstart bijeenkomsten bij waar met kunstgrepen werd geprobeerd coaches en scheidsrechters op een lijn te krijgen. Vergeefs. Een week later werden afspraken door de meeste aanwezigen al aan de laars gelapt.

Grenzen stellen of verleggen

Het is simpel verklaarbaar als je beide groepskenmerken vergelijkt. Veel scheidsrechters proberen routineus grenzen te stellen, eisen krampachtig dat iedereen zich aan de regels houdt, hopen dat wedstrijden gladjes verlopen en worden als controlfreaks kwetsbaar als zich in wedstrijden onverwachte situaties voordoen. Terwijl het gros van de coaches juist constant bezig is strategisch wedstrijden te beïnvloeden, probeert gestelde grenzen te verleggen en zich het prettigst voelt in een omgeving vol uitdagingen.

Veel betaald voetbalscheidsrechters stopten vroeg met voetballen waardoor voetbalonderdelen als: spelinzicht, tactiek, specifieke spelkennis en het herkennen van hard en gemeen spel onderontwikkeld bleven. Als rookies kwamen zij in een voor hen totaal onbekende professionele wereld terecht.

Ik verbaas mij al decennia dat in trainer/coachopleidingen het functioneren van scheidsrechters onderbelicht blijft, terwijl in scheidsrechtersopleidingen bovenstaande onderdelen geen verplichte lesstof zijn. Wanneer gaan scheidsrechters en coaches eindelijk beseffen dat zolang men elkaars vak niet begrijpt, muren nooit in deuren kunnen veranderen?