Hieronder staat Mario's column die vandaag in dagblad Spits staat afgedrukt.
Voetballessen in de Taj Mahal
De invloed van een voetbalclub op de ontwikkeling van
iemands persoonlijkheid en maatschappelijke
ontplooiing is groot. Als puber werd ik voornamelijk
gevormd in het Haagse Zuiderpark. ADO was een
fantastische opvoedkundige leerschool.
Voetbal en overwinningsdrang stonden vanzelfsprekend
centraal en binnen de clubcultuur waren loyaliteit,
discipline,integriteit, trouw aan principes en te
vertrouwen personen vaste basispatronen.
Ook het wantrouwen tegen autoriteiten, de afkeer van
persoonsverheerlijking en respect voor je omgeving zijn
bij ADO aangeleerde en gecultiveerde principes.
En je leerde door het deelnemen aan toernooien
voorzichtig de wereld kennen.
We speelden meerdaagse toernooien bij Blauw-Wit in
Amsterdam. We voelden ons globetrotters toen we voor
drie dagen naar de gravelvelden van Rot Weiss Essen
werden uitgezonden en we kwamen in Scheemda
terecht. Niemand wist waar het plaatsje lag maar het
leek of in elk gastgezin de fraaiste dochters rondliepen.
Wie clubs als ADO kent zal die situatie herkennen. Wie
eenmaal in het rood-groene hart is geraakt draagt dat
voor altijd met zich mee. Zo lopen Aad de Mos, Wim van
Laar, Lex Schoenmaker en ik dezer dagen constant
verhalen uit die oude doos op te halen. Niet hoeveel
beter maar hoe anders het vroeger was. Dat doen we
niet op een terrasje op Kijkduin of bij Simonis'
visrestaurant maar op ruim acht uur vliegen van de
Hofstad. Twaalf dagen zijn we toegevoegd aan het
begeleidingsteam van een groep ADO-talentjes onder
de zestien jaar die momenteel in India de mooiste
avonturen meemaakt. Mannetjes op weg naar
volwassenheid maar nog met honderden vragen in het
hoofd die bij terugkeer hopelijk veelal beantwoord zullen
zijn. Spelertjes van diverse pluimage zonder petjes,
koptelefoons en oorbellen op of in de oren. Die nog
spelen op zwarte voetbalschoenen. Jongens die al
stempels van Kazachstan, Letland, Italië, Frankrijk en
Turkije in hun voetbalpaspoort hebben staan. En
daarom nu onder moeilijke omstandigheden overeind
blijven en geroutineerd omgaan met dramatische velden
en 'thuisfluiters'.
Die in India mede door de extreme demografische
tegenstellingen een onbetaalbare levensles krijgen.
Zoals wij vroeger in Scheemda, dat nog steeds
verscholen in de provincie Groningen ligt.
