Mario van der Ende ENDLESS PROGRESSION: maart 2016

vrijdag 25 maart 2016

Veel mensen weten nog waar zij waren toen John F. Kennedy werd vermoord. Ook nog waar zij zich bevonden toen Theo van Gogh en Pim Fortuyn laf om het leven werden gebracht. Uiteraard ook op 9/11, toen vliegtuigen de Twin Towers van het World Trade Center doorboorden. Sinds 24 maart 2016 volgt ongetwijfeld de vraag: Waar was je toen Johan Cruijff overleed?

Ik stond voor de Sprekershuys-stand op de Event 16-vakbeurs in de Utrechtse Jaarbeurs toen Elsje mij via de telefoon het verschrikkelijke en onverwachte nieuws vertelde. Het nieuws van het overlijden van Cruijff sloeg in als een bom. Absolute- maar ook de niet-voetballiefhebbers spraken er over. Natuurlijk gierden direct mijn herinneringen aan de voetbalicoon door mijn hoofd. Twee wil ik er met u delen. Als jonge amateurscheidsrechter werd ik door toenmalig Ajax-trainer en stadgenoot Aad de Mos gevraagd om op donderdagmiddagen in De Meer, het toenmalige Ajax-stadion , oefenwedstrijden tussen het eerste en tweede team te leiden. De lessen pedagogie en dramatische expressie op de lerarenopleiding die ik volgde zou ik later wel inhalen. Cruijff speelde als ervaren rot met het tweede team mee. Hij maakte nogal wat kleine, slimme overtredingen die ik steevast met een fluitsignaal bestrafte. De kleine duwtjes in de zij of rug van zijn tegenstander waren misschien niet echt schokkend maar wel genoeg om zijn tegenstander steeds uit balans te brengen. In de rust kwam hij naar mij toe. Fluisterde in mijn oor dat ik het allemaal wel goed zag maar dat hij als ouwetje dit soort overtredinkjes wel nodig had om in al dat jonge geweld overeind te blijven. En of ik daar maar niet meer voor wilde affluiten. Jammer dan, ik was niet voor Jan Doeldel naar Amsterdam komen rijden.

In 2004 werden, in het kader van 50 jaar betaald voetbal in Nederland, o.a. de beste trainer, speler, club en scheidsrechter van de eeuw gekozen. Daar stond ik in het Olympisch Stadion ineens naast Rinus Michels en Johan Cruijff op het podium. Met een verzilverd schaaltje als aandenken in onze handen. Michels vond de omvang van schaaltje karig. ‘’Zullen er wel vijf bonbons op kunnen blijven liggen? Cruijff zag gelijk dat het geen echt zilver was en zei mij: ‘’Jij zult ook wel blij zijn met dit kadootje”. ‘’ Wat bedoel je Johan? “Kijk even naar de tekst. Er staat: Schiedsrechter van de eeuw’’. Hoezo oog voor details? Twee weken later ontving ik alsnog een schaal met de juist gespelde gravure.

Dag Johan.
Het is nog steeds moeilijk te bevatten.
Icoon!
Rust in vrede.